Depresja: Jak sobie z nią radzić

Wbrew powszechnym przekonaniom, depresja jest prawdziwym problemem medycznym i stanowi poważne zaburzenie psychiczne, które w dzisiejszych czasach dotyka coraz więcej ludzi na świecie.

Nie jest to zwykłe, przemijające uczucie smutku, apatii lub zmęczenia, ale głęboki stan psychiczny, który może trwać latami i przy zaniedbaniu ma tendencję do pogłębiania się i pogarszania.

Depresja może być następstwem szeregu problemów, które omówimy poniżej w artykule, ale u osób z zaburzeniami depresyjnymi obserwuje się również poważne zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu.

Właśnie tutaj rodzi się pytanie podobne do tego o jajko i kurę – czy depresja wynika z początkowego braku równowagi w przekazywaniu sygnałów w mózgu, czy też jest przyczyną zmian w mózgu.

Depresja jest złożonym problemem psychicznym, który rzadko wynika z jednej przyczyny. Zazwyczaj jest rezultatem kombinacji czynników genetycznych, biologicznych, psychologicznych i społecznych.

Oto główne przyczyny jej rozwoju:

• Predyspozycje genetyczne: Czynnik genetyczny jest ważny, a dziedziczność odgrywa rolę w większej predyspozycji do depresji u osób, w których rodzinach występuje już historia takich zaburzeń.
• Traumatyczne wydarzenia i stres: Traumatyczne wydarzenia i różne stresujące sytuacje, takie jak utrata bliskiej osoby, domu lub pracy, a także poważne urazy fizyczne, są również częstą przyczyną rozwoju zaburzeń depresyjnych.
• Przewlekły stres i wypalenie: Nadmierny stres, wypalenie zawodowe, a także brak odpowiedniego odpoczynku w naszych czasach są prawdopodobnie najczęstszymi przyczynami depresji, szczególnie wśród młodych ludzi.
• Przewlekłe choroby fizyczne: Choroby fizyczne również nie są bez znaczenia, zwłaszcza te, które nakładają trwałe ograniczenia i pogarszają jakość życia – na przykład cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroby autoimmunologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, i wiele innych.
• Zaburzenia hormonalne: Zaburzenia i zmiany hormonalne, obserwowane podczas ciąży, menopauzy i andropauzy, są również częstym powodem, dla którego osoby cierpiące szukają pomocy u specjalisty – psychologa lub psychiatry.

Nadużywanie alkoholu, substancji odurzających i leków bardzo szybko i łatwo zakłóca naturalne procesy w mózgu i stanowi pewną drogę do rozwoju depresji.

Depresja jest stanem medycznym, który objawia się zarówno objawami psychicznymi, jak i fizycznymi, przy czym są one różnie wyrażone u poszczególnych osób.

Ze względu na swoje objawy i przejawy, nauka rozpoznaje kilka rodzajów zaburzeń depresyjnych, każde z charakterystycznymi cechami.

Główne rodzaje depresji to:

• Depresja kliniczna: Depresja kliniczna charakteryzuje się uczuciem smutku, beznadziei i utratą zainteresowania zwykłymi aktywnościami. Ta forma depresji może wpływać na różne aspekty życia, takie jak sen, apetyt i poziomy energii. Epizody trwają co najmniej dwa tygodnie i często nawracają.
• Diastymia: Jest to przewlekłe zaburzenie depresyjne zaburzenie, będące chroniczną formą depresji, w której objawy trwają długo, czasami nawet do 2 lat.
• Zaburzenie depresyjne dwubiegunowe (depresja maniakalna): Stan, w którym pacjent nieustannie zmienia nastroje od maniakalnych (euforycznych) do depresyjnych.
• Depresja poporodowa: Charakterystyczna dla okresu po porodzie u niektórych kobiet. Oprócz typowych objawów depresji, ten rodzaj prowadzi do trudności w opiece nad dzieckiem.
• Zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe: Jest to ciężka forma zespołu napięcia przedmiesiączkowego z poważnymi zmianami behawioralnymi, zmianami nastroju, rozdrażnieniem i depresją. Zazwyczaj zaczyna się tydzień lub dwa przed rozpoczęciem cyklu.
• Sezonowe zaburzenie afektywne: Forma depresji, która zaczyna się w określonych okresach roku, zwykle w miesiącach jesiennych, gdy dzień staje się krótszy. Charakteryzuje się zmęczeniem, depresją i wycofaniem z życia społecznego.
• Depresja atypowa: Ta forma różni się od innych ze względu na specyficzne objawy, z którymi się objawia. W jej przypadku obserwuje się poprawę nastroju w wyniku pozytywnych wydarzeń, zwiększony apetyt i nadmierny sen.
• Depresja psychotyczna: Jest to ciężka forma depresji, w której pacjenci cierpią na psychozę – delirium i halucynacje. Niebezpieczny stan, który wymaga natychmiastowej pomocy medycznej i leczenia antypsychotykami oraz antydepresantami.
• Depresja sytuacyjna: Ten typ depresji jest wyzwalany przez konkretny moment w życiu, taki jak rozwód, utrata bliskiej osoby lub niepowodzenia zawodowe. Łagodniejszy od innych rodzajów, ponieważ objawy są zwykle związane tylko z konkretnym stresorem.
• Zaburzenie nastroju z zaburzeniem regulacji: Diagnozowane u dzieci i młodzieży, charakteryzuje się ciężkimi i częstymi wybuchami gniewu, które nie są odpowiednie do poziomu rozwoju dziecka. Leczone za pomocą terapii behawioralnej i leków mających na celu stabilizację nastroju i zarządzanie objawami.

Pomimo wielu rodzajów i odmian depresji, zasady leczenia są jednolite dla większości z nich.

Depresję można leczyć i zarządzać nią za pomocą różnych podejść. Główne rodzaje leczenia obejmują niektóre z następujących metod i podejść.

Życie z depresją jest ciężarem zarówno dla cierpiących, jak i dla ich otoczenia. Osoby z zaburzeniami depresyjnymi często nie określają swojego życia jako takiego, ale jako egzystencję. Powodem tego jest to, że nie potrafią odczuwać szczęścia i przyjemności.

Właśnie dlatego życie z depresją nie jest wyborem i nie należy na to godzić, ponieważ jest to stan w pełni uleczalny.

Osoby cierpiące na depresję bardzo często nie radzą sobie same. Przyczyny tego są różne – od słabości charakteru i braku wystarczającej motywacji, po brak wsparcia lub uczucie wstydu i niepewności, by szukać pomocy u profesjonalisty.

Najlepszym sposobem pomocy osobie z potwierdzoną depresją jest zachęcenie jej do szukania odpowiedniej profesjonalnej pomocy. Powodem tego jest to, że depresja jest problemem medycznym, a ludzie, mimo dobrych intencji, często nie potrafią udzielić pomocy w odpowiedni sposób.

Może to objawiać się w dawaniu banalnych i często niewykonalnych dla cierpiącej osoby porad lub w braku wystarczającej cierpliwości, osądzaniu i bagatelizowaniu problemu, co może mocno zniechęcić osobę w stanie depresji.

Nasza rada jest taka, że gdy zauważysz, że ktoś bliski cierpi na depresję – pomóż mu poczuć się bezpiecznie przy tobie i podzielić się tym, co czuje, uświadomić, że ma problem, który choć poważny, może zostać rozwiązany.

To pierwszy krok, który jest dobrą podstawą do dalszej pomocy, którą możesz mu zaoferować, kierując go do dobrego psychologa lub psychiatry.