Zespół Guillaina-Barrégo: natura i objawy

W zespole Guillain-Barré (GBS) układ odpornościowy ciała atakuje części obwodowego układu nerwowego. Dotyczy to nerwów odpowiedzialnych za unerwienie mięśni rąk i nóg. Najpierw symetrycznie dotykane są dystalne części kończyn.

Te uszkodzenia wpływają na informacje przesyłane z mięśni do mózgu. Występują problemy z przekazywaniem objawów bólowych, odczuwaniem temperatury oraz dotyku.

Na początku choroby najbardziej charakterystyczne są mrowienia i osłabienie w dystalnych częściach (najdalszych częściach) kończyn, po czym powoli i stopniowo rozprzestrzeniają się proksymalnie (w górę) po rękach i nogach.

Zdarza się, że u niektórych osób pierwsze objawy pojawiają się również na twarzy. Wraz z postępem tej choroby PNS, atrofia mięśni może przekształcić się w częściowy lub pełny paraliż dotkniętej kończyny.

Inne objawy, które można zaobserwować, to:

• Uczucie kłucia w palcach rąk i nóg, a także ukłucia w nadgarstkach i kostkach.
• Nieprawidłowy chód i niemożność prawidłowego chodzenia oraz wchodzenia po schodach.
• Problemy z ruchami twarzy, a także problemy z żuciem i połykaniem.
• Podwójne widzenie
• Przyspieszona czynność serca
• Zaburzenia równowagi w kontroli poziomu cukru we krwi
• W końcowych stadiach problemy z oddychaniem.

Osoby cierpiące na zespół Guillain-Barré doświadczają zaostrzenia objawów około 2 tygodnie po pojawieniu się pierwszych symptomów.

Zespół i jego warianty to rodzaje neuropatii mediowanej autoimmunologicznie. Niektórzy naukowcy udowodnili w testach na zwierzętach, że choroba jest przenoszona przez mimikrę molekularną (krzyżową reaktywność genów).

W przypadku infekcji żołądkowo-jelitowych, głównie wywołanych przez Campylobacter jejuni, lipooligosacharyd obecny w zewnętrznej błonie bakterii jest podobny do gangliozydów, które są składnikami nerwów obwodowych.

W związku z tym odpowiedź immunologiczna aktywowana do zwalczania infekcji może prowadzić do krzyżowej reakcji (mimikry molekularnej) na nerwach gospodarza.

Istnieje wiele przyczyn pojawienia się zespołu Guillain-Barré. Najczęściej jednak wiąże się go z infekcją płucną lub żołądkowo-jelitową. Około 70% pacjentów zgłasza przejście ciężkiej infekcji żołądkowo-jelitowej lub płucnej kilka tygodni przed pojawieniem się pierwszych objawów GBS.

Diagnoza choroby stawiana jest po wyjaśnieniu objawów klinicznych i przeprowadzeniu licznych fizycznych testów diagnostycznych. Ponieważ jest to wyjątkowo niebezpieczna i wyniszczająca choroba, szybka diagnostyka i rozpoczęcie leczenia mają ogromne znaczenie.

Omówimy niektóre z głównych testów, które specjaliści przeprowadzają, aby potwierdzić obecność tego zespołu.

Oto one:

• Zbieranie wywiadu: Szczegółowe zbieranie wywiadu od pacjenta i wypytywanie o współistniejące choroby oraz towarzyszące objawy.
• Szczegółowe badanie neurologiczne: W ten sposób ustala się, czy występuje jakiekolwiek uszkodzenie nerwowe.
• Punkcja płynu mózgowo-rdzeniowego: W GBS występuje wysoka koncentracja białek w płynie mózgowo-rdzeniowym.
• Elektromiografia: To specjalne badanie, które ocenia przewodzenie sygnałów nerwowych z mięśni. W GBS przewodzenie sygnału może być opóźnione lub całkowicie przerwane.
• Badania krwi: Badania krwi nie są dokładnym wskaźnikiem diagnostyki choroby, ale mogą wskazać, jakie jest podłoże objawów – autoimmunologiczne, infekcja, problem metaboliczny czy inne.
• Badanie funkcji płuc: W cięższych stadiach GBS dotykane są mięśnie biorące udział w oddychaniu. Lekarze mogą przeprowadzić odpowiednie badania, aby ocenić funkcjonalność oddychania.

Po skutecznym zwalczeniu wirusa polio, zespół Guillain-Barré stał się najczęstszą przyczyną ostrej lub podostrej neuromięśniowej atrofii na świecie. Jednak istnieje wiele innych chorób o podobnej symptomatyce, które utrudniają specjalistom dokładne postawienie diagnozy GBS.

Jeśli objawy pojawią się u krytycznie chorych pacjentów z wielonarządowym uszkodzeniem, należy rozważyć możliwości takie jak miopatie i neuropatie.

Inne choroby, które prowadzą do osłabienia mięśni i paraliżu, to:

• Późne stadia boreliozy
• Neuropatia cukrzycowa
• Ostra przerywana porfiria
• Zakażenie HIV
• Choroby kręgosłupa
• Choroby zakaźne (gorączka Zachodniego Nilu lub wścieklizna)
• Toksyczne neuropatie i inne

Diagnostyka różnicowa zespołu Guillain-Barré jest bardzo rozległa. Jeśli chodzi o obraz kliniczny, obecność poszerzonych źrenic bardziej wskazuje na paraliż spowodowany botulizmem lub boreliozą.

Dodatkowe testy, takie jak elektromiografia, mogą odróżnić neuropatię i miopatię od GBS. Jeśli badanie płynu mózgowo-rdzeniowego wykazuje pleocytozę zamiast klasycznej dysocjacji albuminowo-komórkowej, mówi się na przykład o infekcji HIV lub gorączce Zachodniego Nilu.

Nie ma dokładnie określonego leku, który mógłby wyleczyć chorobę. Leczenie zespołu koncentruje się na łagodzeniu objawów, przyspieszaniu procesów regeneracji i zapobieganiu powikłaniom.

Główne metody leczenia obejmują następujące.

Należy szukać pomocy lekarskiej, jeśli zauważysz lekkie mrowienia lub uczucie kłucia w dystalnych częściach rąk i nóg.

Jeśli wymienione objawy zaczynają się rozprzestrzeniać w górę lub zaczynasz odczuwać trudności, takie jak zadławienie przy połykaniu, problemy z oddychaniem, to również jest wskazaniem, że należy natychmiast udać się do lekarza.

Zespół Guillain-Barré to choroba, która wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej i hospitalizacji w placówce medycznej. Im szybciej podejmie się odpowiednie kroki w leczeniu, tym większa szansa na wyzdrowienie.

Zespół Guillain-Barré (GBS) to poważny stan charakteryzujący się osłabieniem mięśni oraz częściowymi lub pełnymi paraliżami dotkniętych części. Wczesna diagnostyka i leczenie, w tym plazmafereza i terapia immunoglobulinowa, są kluczowe dla poprawy stanu pacjentów.

Wciąż nie ma leku, który leczyłby podstawową chorobę. Wszystkie rodzaje terapii mają na celu łagodzenie objawów i zapobieganie powikłaniom. Jeśli masz podejrzenia, że rozwijasz ten zespół, musisz natychmiast szukać pomocy lekarskiej, ponieważ choroba postępuje bardzo szybko.